मुक्तेची आर्त हाक
माझ्या भावा रे ज्ञानोबा,सुखे झाली रे
बोथटी /
अश्रु दाटती डोळ्यात,धरी मुक्तेला या पोटी //
हात धरुनी मुक्तेचा,खेळ ज्ञानियाचा
खेळी/
तुजविण या प्रेमाची,रिती झाली आज झोळी //
तूच होतास रे धीर,माय-बाप माझे
ठाई /
अश्रु पुसोनी म्हणसी, मुक्ते रडु नको
बाई //
विश्व कल्याणाचा खेळ,खेळे ज्ञानियाची ओवी /
कधी येसी रे ज्ञानोबा,माझे अंतरीचे
गेही//
आज आळंदीचा तट,रडे तुजला
स्मरोनी /
छोटी मुक्ता आज झाली,ज्ञाना वाचुन पोरकी //
झाला सर्वां ठाई देव,झेप घेऊनी
आकाशी/
दादा आसुसली मुक्ता,प्राण दाटले
कंठासी //
भावा माझ्या रे ज्ञानोबा,तूच श्वास माझे देही/
येई हात माझा धर,मुक्ता झाली रे
पोरकी//
देई कोण मला धीर, कोण आसवे
पुसती/
तुजविण रिते जग,का रे घेतली
समाधी //
कशी थांबवू मी आता,ओढ माझ्या अंतरीची/
सान बहीणही तुझी, तुझ्या वाचुनी
रडती//
अरे ज्ञानियांचा राजा, ऐक माझी
विनवणी/
ठेव मुक्तेला रे दादा, नित्य तुझ्याच
चरणी//
शरयू निंबाळकर
(पुणे)
